Planning

Van 30 juni tot 12 augustus 2010 gaan Roland Bekendam, Jefta Smit en Sjors Verbrugge een poging doen, de 6250 meter hoge Trango Tower te beklimmen. Deze berg ligt in het hart van de Karakorum, de Pakistaanse voortzetting van de Himalaya-keten. 

Deze karakteristieke granieten naald kent alleen maar steile wanden van zo’n 1000 meter hoog. Een beklimming neemt meerdere dagen in beslag en alleen zeer ervaren en goede klimmers wagen zich hieraan. De Trango Tower, ook wel bekent als de “Nameless Tower”, is nog niet eerder door Nederlanders beklommen.

Ons doel is de zuidwest wand van de Trango Tower. Het team hoopt de wand grotendeels vrij te klimmen, tot een niveau van 7a. En dat terwijl de wand begint op een hoogte van een halve kilometer boven de top van de Mont Blanc!

Als de expeditie slaagt is binnen het Nederlandse klimmen een grens verlegd. Nog niet eerder is er op deze hoogte in deze moeilijkheidsgraad door Nederlanders geklommen.

Het plan:

30 Juni 2010 vertrekt het team naar Islamabad. Wij verblijven een dag in de hoofdstad van Pakistan om administratieve zaken af te handelen en reizen vervolgens met een bus de Karakorum highway af richting Hushe. Het laatste gedeelte wordt waarschijnlijk per jeep afgelegd.

Gezien de moeilijkheidsgraad waarin geklommen moet worden, wil het team goed geacclimatiseerd in het basiskamp van de Trango Tower aankomen. Daarom wordt eerst een trekking over de Gondogoro en Baltoro gletsjer ondernomen. Als dit vanwege de sneeuwcondities niet lukt, dan wordt er een makkelijkere top in de buurt van het basiskamp geklommen ter acclimatisatie.

16 juli hopen Roland, Sjors en Jefta aan te komen in het basiskamp van de Trango Tower en startklaar te zijn voor hun beklimming. Zij hebben dan tot 8 augustus de tijd om de berg te beklimmen.

Vanuit het basiskamp wordt een vooruitgeschoven kamp ingericht aan de voet van de wand. De beklimming duurt vermoedelijk drie dagen en zal plaatsvinden in alpiene stijl. Hierbij wordt geen gebruikt gemaakt van portaledges en vaste touwen. Aan het einde van elke dag wordt op natuurlijke bivakplekken overnacht. Bivak 1 is op het zogenaamde “Sunny terras”; een besneeuwde voorschouder waarna de route de wand ingaat.

Het tweede bivak zit ergens halverwege de wand. Vanuit hier kan de top bereikt worden en zal er nog een derde bivak plaatsvinden tijdens de afdaling. Het is mogelijk dat sommige delen van de wand verijsd zijn. Daarom heeft het team twee mogelijke routes op het oog.